Γιαλλινάς ή Γυαλινάς, Άγγελος

(Κέρκυρα 1857 – 1939). Ζωγράφος. Έγινε διάσημος για τις θαυμάσιες υδατογραφίες του. Μαθήτευσε αρχικά κοντά στον Κερκυραίο ζωγράφο Χαράλαμπο Παχή και συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Βενετία, στη Νάπολη και στη Ρώμη. Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα, καλλιέργησε την ιδιαίτερη κλίση του προς την υδατογραφία, τεχνική κατάλληλη για την απόδοση των απαλών τόνων της υπαίθρου της πατρίδας του. Στα πολυάριθμα ταξίδια του σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, στην Τουρκία και στην Αίγυπτο, ζωγράφισε πολλά τοπία με ακουαρέλα που απέσπασαν εξαιρετικά ευνοϊκές κριτικές. Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν επίσης οι ατομικές εκθέσεις του στη Μαδρίτη, στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Ο Γ. παρουσίαζε συχνά την εργασία του στην Αθήνα σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Εκτός από την καλλιτεχνική, ανέπτυξε στην Κέρκυρα και αξιόλογη κοινωφελή δράση, συνέτεινε στην αναδιοργάνωση της φιλαρμονικής της και ίδρυσε, μαζί με τους ζωγράφους Μποκατσιάμπη και Πλατσαίο, καλλιτεχνική και βιοτεχνική σχολή όπου διαμορφώθηκαν πολλοί Κερκυραίοι καλλιτέχνες και τεχνίτες. Οι υδατογραφίες του Γ. απεικονίζουν συνήθως τοπία και διακρίνονται για τη λεπτότητα, την ευγένεια και την αβίαστη χάρη τους. Τοπία των χωρών που γνώρισε στα ταξίδια του, αρχαιότητες της Ελλάδας και της Αθήνας, αλλά προπαντός η πόλη, οι εξοχές και τα χωριά της Κέρκυρας, είναι τα κύρια θέματα της μεγάλης του παραγωγής. Η ποικιλία της ήρεμης κερκυραϊκής υπαίθρου με την πλούσια βλάστηση και την υγρασία ζωντανεύει τα χρώματα, ενώ του έδωσε επίσης την ευκαιρία να διευρύνει σε μεγάλο βαθμό την κλίμακα των πράσινων τόνων και να προχωρήσει σε ατέλειωτους χρωματικούς συνδυασμούς πότε με τις χρυσοκόκκινες ηλιακές ανταύγειες, πότε με τις μαβιές και ασήμαντες αποχρώσεις της αυγής ή του δειλινού. Ενώ οι ουρανοί καταλαμβάνουν στα έργα του αρκετά μεγάλη έκταση, παραμένουν μάλλον άτονοι, για να συγκεντρωθεί το κύριο ενδιαφέρον στον γήινο χώρο. Χωρίς να είναι ένας λεπτομερειακός ζωγράφος, δεν περιφρόνησε τη λεπτομέρεια· αντίθετα τη χρησιμοποίησε με μεγάλη ευαισθησία για να εκφράσει με αυτή τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του θέματός του. Από τις καλύτερες στιγμές του είναι οι απεικονίσεις των διαφανειών του νερού της γαλήνιας θάλασσας ή των μικρών ποταμών. Τα ύπαιθρά του δεν είναι ποτέ ερημικά. Έστω και αν η μορφή του ανθρώπου απουσιάζει εντελώς ή αν εμφανίζεται σχεδόν συμπτωματικά μεταξύ των άλλων εκδηλώσεων του φυσικού συνόλου, η παρουσία του υποδηλώνεται πάντοτε κατά τρόπο συμβολικό με τη γραφική εικόνα ενός μακρινού χωριού, ενός σύνεργου της δουλειάς του, ενός έργου κατασκευασμένου από αυτόν. Ο Γ. δεν επεδίωξε παράξενες συνθετικές λύσεις. Στα ανοιχτά ύπαιθρά του ένα κάθετο εικονογραφικό στοιχείο, τοποθετημένο στη δεξιά ή στην αριστερή άκρη, αρκεί για να στηρίξει το έργο και επιτρέπει στο τοπίο να εξελιχθεί ελεύθερα στην οριζόντια φυσική του θέση. Για το λεπτό, εύστοχο και εκφραστικό σχέδιό του, για τη ζωντανή και σίγουρη πινελιά του, για τον σεβασμό του στη φυσική αλήθεια και για την καλαισθησία των έργων του, ο ειρηνικός αυτός ζωγράφος εκτιμήθηκε πολύ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του κόσμησαν τις βασιλικές συλλογές της Αγγλίας και της Ελλάδας, πινακοθήκες της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ρωσίας και πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών βρίσκεται ένα έργο του με τίτλο Το Θησείον και η Ακρόπολις. «Κεραμεικός», υδατογραφία του Άγγελου Γιαλλινά (φωτ. Μ. Σκιαδαρέση).